Βιντεο παρουσιασης φωτογραφιων διαγωνισμού: Αντικατοπτρισμοι"

Διαγωνισμός Φωτογραφίας 8ου Γυμνασίου Ηρακλείου: Αντικατοπτρισμοί

Παρακάτω δημοσιεύονται οι φωτογραφίες των μαθητών που συμμετείχαν και διακρίθηκαν στον διαγωνισμό. Για να τις δείτε σε κανονική ανάλυση κάντε κλικ πάνω τους.

Παρασύρη Κορίνα	Βιργινία και Ταξιαρχία Στειακάκη	Γκέκα Έλντα
Αποστολάκη Κων/να	Στρατήγη Κωνσταντίνα 1o βραβειο	Πλερωνάκη Κατερίνα
Στρατήγη Κων/να	Αποστολάκη Κων/να	Μακρυδάκη Δέσποινα
Παρασύρη Κορίνα	Γκέκα Έλντα	Σταυρακάκη Ιωάννα
Πάτα Γκιοργκίτα	Μακρυδάκη Δέσποινα	Ανωγειανάκη Κωνσταντίνα
Πάτα Γκιοργκίτα	Ανωγειανάκη Κωνσταντίνα	Σταυρακάκη Ιωάννα

Βιντεογραφία: Φως & Σκιά

Τα παιδιά καταλαβαίνουν την ιδιότυπη γλώσσα των χρωμάτων και των σχημάτων. Είναι επομένως εύκολο να καταλάβουν και την φωτογραφία. Αυτό που μένει να πετύχουμε είναι μέσα από τη φωτογραφία να αρχίσουν να καταλαβαίνουν τον κόσμο γύρω τους και τον εαυτό τους στη σχέση του με αυτόν τον κόσμο. 

Αυτό προϋποθέτει την απελευθέρωση από τα εμπορευματοποιημένα στερεότυπα της εικόνας που έχουν επικρατήσει μέσα από τη λογική της "εικόνας χωρίς περιεχόμενο". Η εικόνα που παραμένει ξεκομμένη από το περιεχόμενο, στα πλαίσια μιας διαδικασίας δήθεν χειραφέτησής της, αναπόφευκτα θα οδηγηθεί στην μίμηση. Το αποτέλεσμα αυτής της αδιάκοπης μίμησης οδηγεί εντέλει στην κυριαρχία του αντίγραφου, κάτι που ολοένα γίνεται και πιο φανερό στον τρόπο που θέλουν να φαίνονται οι άνθρωποι. Όμως στα αντίγραφα η εικόνα δεν χειραφετείται, αλλά κακοποιείται και μαζί με αυτή και το αντικείμενο που εντέλει φωτογραφίζεται.
Η χειραφέτηση της εικόνας γίνεται όταν ενώ προβάλει την μορφή δίπλα στο περιεχόμενο - και όχι ξέχωρα από αυτό- μπορεί να διατηρήσει τον διακριτό της ρόλο στην αισθητική της διαλεκτικής παρουσίας των δύο αυτών κατηγοριών. Η εικόνα που συνάδει με το περιεχόμενο της, η εικόνα που οριοθετεί την ουσία και την αφήνει να διαφαίνεται μέσα από την μορφή, χωρίς να ισοπεδώνει τη μορφή, αυτή η εικόνα είναι και η ουσία της φωτογραφίας. 

Κοκκινάκης Κων/νος

Διαγωνιζόμενες Φωτογραφίες - Διαγωνισμός "Φως και Σκιά"

Παρακάτω δημοσιεύονται οι φωτογραφίες των μαθητών που συμμετείχαν και διακρίθηκαν στον διαγωνισμό. Για να τις δείτε σε κανονική ανάλυση κάντε κλικ πάνω τους.

Γκέκα Έλντα	Μακρυδάκη Δέσποινα	Νύκταρη Νατάσα  3ο βραβείο
Μακρυδάκη Δέσποινα	Στρατήγη Κωνσταντίνα	Μακρυδάκη Ελένη
Μακρυδάκη Δέσποινα	Γκέκα ΄Ελντα -  1ο βραβείο	Δαρής Γιώργος
Δεσκουλίδου Χρυσάνθη	Νύκταρη Νατάσα	Γκέκα ¨Ελντα
	Δεσκουλίδου Χρυσάνθη -  2ο βραβείο	Στρατήγη Κωνσταντίνα
Καραγιάννης Γιώργος	Νύκταρη Νατάσα	Μακριδάκη Αναστασία
Δαρής Γιώργος	Στρατήγη Κωνσταντίνα	Μακρυδάκη Αναστασία

Φως και Σκιά - Διαγωνισμός Φωτογραφίας 8ου Γυμνασίου Ηρακλείου

Τι πρέπει να ξέρεις για τον διαγωνισμό...

Η συμμετοχή σε αυτόν τον διαγωνισμό είναι προαιρετική. Δεν έχει καμία σχέση με μάθημα και σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει τα μαθήματα. Κάθε μαθητής που θα συμμετέχει θα χρειαστεί να έχει μία φωτογραφική μηχανή (ας είναι και από κινητό). Δεν μας ενδιαφέρει μάρκα μηχανής ούτε αν είναι ακριβή ή όχι.

Η επικοινωνία με τον υπεύθυνο καθηγητή θα γίνεται είτε μέσα στο σχολείο κατά την ώρα κάποιων συναντήσεων που θα ανακοινώνονται στον πίνακα ανακοινώσεων ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e- mail). Για αυτό τον λόγο είναι απαραίτητο όσοι συμμετέχουν στον διαγωνισμό να έχουν κάποιο e-mail, ή αν δεν έχουν να φτιάξουν ένα (δεν είναι δύσκολο).

Κάθε μαθητής στον ελεύθερό του χρόνο και όποτε αυτός το αποφασίσει θα τραβάει κάποιες φωτογραφίες σχετικές με το θέμα. Αυτές τις φωτογραφίες ή θα τις αποθηκεύει σε κάποιο στικάκι με το όνομά του ή θα τις στέλνει με το mail στο mail του υπευθυνου καθηγητή που είναι:

kokkinakiscostas@gmail.com

Σε κάθε φωτογραφία που θα στέλνετε θα υπάρχει απάντηση και κάποιες προτάσεις για να βελτιωθεί. Στο τέλος του χρόνου κάθε μαθητής θα συγκεντρώσει τις φωτογραφίες του και θα επιλέξει 3 από αυτές. Όποιες θεωρεί καλύτερες. Αυτές τις φωτογραφίες θα βαθμολογήσει μία κριτική επιτροπή και θα αποφασίσει ποιες από αυτές είναι ο καλύτερες. Οι τρεις πρώτες θα βραβευτούν, ενώ όλες οι φωτογραφίες θα εκτυπωθούν σε ένα φωτογραφικό λεύκωμα και θα εκτεθούν στο σχολείο, αλλά και πιθανόν σε κάποια έκθεση μαθητικής δημιουργίας.

Ιδέες

Το θέμα του διαγωνισμού είναι αρκετά ελεύθερο. Φως και σκιά είναι κάτι που υπάρχει παντού. Εξάλλου οποιαδήποτε φωτογραφία είναι φως και σκιά. Εμείς όμως θα επικεντρωθούμε σε αυτό. Στην αντίθεση φωτός και σκιάς και πως μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να τραβήξουμε ενδιαφέρουες φωτογραφίες.

Φωτογραφίες σχετικές με το θέμα μπορείτε να τραβήξετε παντού. Στο σπίτι σας με τη βοήθεια μιας λάμπας, ή μία ηλιόλουστη ημέρα στο δρόμο. Οπουδήποτε και οποτεδήποτε... Αυτό που πρέπει να αποφύγετε είναι να τραβήξετε κάποια πρόσωπα που ίσως δεν επιθυμούν να φωτογραφηθούν. 

Επειδή το θέμα μας είναι το φως και η σκιά θα ήταν προτιμότερο, αλλά όχι αναγκαίο να τραβήξετε ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Αυτές αναδεικνύουν καλύτερα την αντίθεση φωτεινού – σκοτεινού και επίσης προσφέρουν και εκπληκτικά αποτελέσματα.

Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες με φωτογραφίες. Αν πληκτρολογήσετε στο Google τις λέξεις: «μεγάλοι φωτογράφοι» θα δείτε πολλές ιστοσελίδες ή εικόνες με φωτογραφίες μεγάλων δημιουργών. Από εκεί μπορείτε να πάρετε πολλές ιδέες για το πως θα χρησιμοποιήσετε τη μηχανή και τη φαντασία σας. Μερικές σελίδες είναι οι εξής:

http://www.dpgr.gr/index.php

http://www.photoenatos.gr/page/3048/

http://www.photoeidolo.gr/

http://www.fotoart.gr/

Μη διστάσετε να αναζητήσετε και εσείς στο διαδίκτυο σελίδες σχετικές με τη φωτογραφία. 

Επεξεργασία φωτογραφιών

Τις φωτογραφίες σας μπορείτε να τις επεξεργαστείτε σε κάποιο ειδικό πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας. Τέτοια είναι

• το GIMP. Είναι δωρεάν και μπορείτε να το κατεβάσετε και να το εγκαταστήσετε στον υπολογιστή σας.
• Το PHOTOSHOP. Γνωστό σε όλους αλλά  δεν είναι δωρεάν...
• Το LIGHTROOM. Αυτό είναι ένα εκπληκτικό πρόγραμμα για να επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σας, αλλά και αυτό δεν είναι δωρεάν.
• Το Photoscape που μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδίκτυο

Μπορεί εδώ να συναντήσετε κάποια δυσκολία αλλά στην επεξεργασία θα σας βοηθήσει και ο υπεύθυνος καθηγητής.  

Η φωτογραφία είναι μία εκπληκτική τέχνη. Αξίζει τον κόπο κάθε προσπάθεια γιατί πραγματικά έχει να δώσει πολλά και στον φωτογράφο αλλά και στο κοινό. Γι’ αυτό μην χάσετε το κουράγιο σας και μην βαρεθείτε. Εξοπλιστείτε με φαντασία, κέφι και μια μηχανή και βγείτε στο κηνύγι της «τέλειας φωτογραφίας». Και μην αρκεστείτε ποτέ στην πρώτη προσπάθεια. Γιατί κάθε προσπάθεια θα είναι και μία καινούρια αποκάλυψη που δεν την περιμένετε.

Επίσης στον πίνακα ανακοινώσεων του σχολείου μας θα αναρτώνται κάθε τόσο ανακοινώσεις με τις ημέρες συνάντησης, αλλά και διάφορα θέματα που θα αφορούν την τέχνη και τεχνική της φωτογραφίας. Να τον παρακολουθείτε!

καλή φωτογράφιση λοιπόν... και καλά αποτελέσματα...

 

Αναμνήσεις από έναν Κόσμο που Αλλάζει - Βιντεογραφία

Το παρόν βίντεο (αν και χωρίς ήχο λόγω ότι περιέχει κάποια τραγούδια που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα)  αποτελεί την παρουσίαση της φωτογραφικής δουλειάς των μαθητών της Γ’ Λυκείου του 4ου ΓΕΛ Ηρακλείου το σχολικό έτος 2011-2012 με τίτλο "Αναμνήσεις Από έναν Κόσμο που Αλλάζει"… Ο τίτλος φαίνεται να μην περιγράφει τίποτα διαφορετικό από αυτό που είναι για πολλούς μια φωτογραφία: η φωτογραφία είναι μία ανάμνηση που αντλεί την γοητεία της μέσα από την αδιάκοπη αλλαγή του κόσμου που καταγράφει… Αυτή όμως την ανάμνηση θελήσαμε μέσα από τη φωτογραφική μας δουλειά που σε λίγο θα σας παρουσιάσουμε, να την προσεγγίσουμε όχι μόνο από τη σκοπιά αυτού που τελικά απομένει στη μνήμη μας μέσα από την παρέλευση του χρόνου, αλλά από τη σκοπιά αυτού που αξίζει να κρατηθεί, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας παρουσίας μέσα σε αυτό το παρόν που σε λίγο θα αλλάξει και θα αποτελεί ανάμνηση. Έτσι προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε τη φωτογραφία σαν τέχνη και όχι σαν άλλη μία καταγραφή. Επιδιώξαμε αυτή η ανάμνηση να λειτουργεί με έναν τρόπο πιο διεισδυτικό μέσα στην καθημερινότητα που θέλουμε να καταγράψουμε, αλλά και μέσα στο ίδιο το άτομο που καταγράφει. Και αυτός ήταν και ο σκοπός μας. Να αφυπνίσουμε τον εσωτερικό κόσμο μας, ένα κόσμο που ομολογουμένως έχει ναρκωθεί από τη ρουτίνα του κυνηγιού της επίδοσης και των πανελλαδικών εξετάσεων, έτσι ώστε να ξαναζωντανέψουμε μέσα μας αυτό που ο Bresson αποκαλούσε διάλογο με τον εξωτερικό κόσμο… Το δυναμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίστηκαν οι φωτογραφίες, είναι η καθημερινότητα του σχολείου, έτσι όπως αυτή γίνεται αντιληπτή μέσα από την καθημερινή τριβή με αυτό, αλλά και όπως αυτή έγινε αντιληπτή μέσα από την αίσθηση ότι διανύουμε τις τελευταίες στιγμές μέσα σε ένα θεσμό που αποτελούσε για μας μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα τα τελευταία 12 χρόνια!!! Η σημερινή παρουσίαση περιλαμβάνει περίπου 60 φωτογραφίες από τις συνολικά 200 που τραβήξαμε σαν φωτογραφική ομάδα. Απ’ αυτές επιλέχτηκαν αυτές που ταίριαξαν με τα αισθητικά μας κριτήρια, και προέκυψαν όπως θα τις δείτε μετά από ψηφιακή επεξεργασία που έγινε με το πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού GIMP. Ευχαριστούμε…

Την Φωτογραφική Ομάδα αποτελούν οι μαθητές της Γ’ Λυκείου:
Βοσκάκη Κατερίνα, Γεμιστού Ειρήνη, Γωνιανάκη Γωγώ, Δουλγεράκη Ντέρια – Ελευθερία, Κοτζάστε Άρης, Λυρώνη Εμμανουέλα, Μαντζαράκης Δημήτρης, Μιχαηλίδη Ταμάρα, Νικολουδάκη Γωγώ, Πεδιαδίτης Νίκος, Στιβακτάκη Μαρία, Φακουκάκη Μαρία, Φουταδάκη Αλεξάνδρα, Χαλκιαδάκη Θάλεια, Χαμαλάκη Χρύσα
 
Επιμέλεια παρουσίασης:
Δουλγεράκη Ντέρια- Ελευθερία
 

Υπεύθυνος καθηγητής:

Κοκκινάκης Κων/νος 

Αναμνήσεις από ένεν Κόσμο που Αλλάζει

Μια φωτογραφική προσέγγιση της σχολικής πραγματικότητας, από τους μαθητές της Γ’ Λυκείου του 4^ο Γενικού Λυκείου Ηρακλείου. 

Σχολικό έτος 2011 - 2012

Μια καλλιτεχνική δουλειά σε ένα σχολείο δεν μπορεί παρά να θέτει σαν κύριο στόχο την αισθητική αγωγή όσων εμπλέκονται σε αυτή. Κυρίως δε όταν μιλάμε για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έχει παραγκωνίσει την αισθητική αγωγή και ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μαθητές της Γ΄Λυκείου, οι οποίοι στο βωμό των εξετάσεων έχουν θυσιάσει κάθε τους ενασχόληση με τον πολιτισμό και την  τέχνη. Πέρα όμως από αυτό το στόχο που ομολογουμένως θα ήταν αλαζονεία να πούμε ότι μπορεί να τον πετύχει ένα πολιτιστικό πρόγραμμα που απλά έγινε και αφορά μια μερίδα μαθητών ενός μεγάλου Λυκείου της πόλης μας, ένας πιο εφικτός στόχος ήταν να υπενθυμίσουμε μέσα από την ξενοιασιά και ομορφιά της τέχνης (εδώ της φωτογραφικής τέχνης), την αξία του να κοιτάμε τον κόσμο γύρω μας, να θαυμάζουμε αυτά που αξίζουν. Να επιβεβαιώσουμε αυτό που ο Bresson εννοούσε όταν έλεγε: «Όσο ζούμε ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας την ίδια ώρα που ανακαλύπτουμε τον εξωτερικό κόσμο. Μια ισορροπία πρέπει να επιτυγχάνεται ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους, οι οποίοι σε μόνιμο διάλογο δεν σχηματίζουν παρά έναν που αυτόν και πρέπει να εκφράσουμε…. ».

Ο τίτλος της δουλειάς μας φαίνεται να μην περιγράφει τίποτα διαφορετικό από αυτό που είναι για πολλούς μια φωτογραφία: μία ανάμνηση δηλαδή που αντλεί την γοητεία της μέσα από την αδιακόπη αλλαγή του κόσμου που αποτυπώνει.  Αυτή όμως την ανάμνηση θελήσαμε μέσα από τη φωτογραφική μας δουλειά να την προσεγγίσουμε  όχι μόνο από τη σκοπιά αυτού που τελικά απομένει στη μνήμη μας μέσα από τη λυτρωτική πολλές φορές  παρέλευση του χρόνου, αλλά από τη σκοπιά αυτού που αξίζει να κρατηθεί, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας παρουσίας μέσα σε αυτό το παρόν που σε λίγο θα αλλάξει και θα αποτελέι ανάμνηση. Έτσι προσπαθήσαμε να προσσεγγίσουμε  τη φωτογραφία σαν τέχνη και όχι σαν άλλη μία καταγραφή. Επιδιώξαμε  αυτή η ανάμνηση να λειτουργεί με έναν τρόπο πιο δυεισδυτικό μέσα στην καθημερινότητα που θέλουμε να καταγράψουμε, αλλά και μέσα στο ίδιο το άτομο που καταγράφει. Και αυτός ήταν και ο σκοπός μας. Να αφυπνίσουμε τον εσωτερικό κόσμο μας, ένα κόσμο που ομολογουμένως έχει ναρκωθεί από τη ρουτίνα του κυνηγιού της επίδοσης και των πανελλαδικών εξετάσεων, έτσι ώστε να ξαναζωντανέψουμε μέσα μας αυτό που ο Bresson αποκαλούσε διάλογο με τον εξωτερικό κόσμο…  

Το δυναμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίστηκαν οι φωτογραφίες, είναι η καθημερινότητα του σχολείου, έτσι όπως αυτή γίνεται αντιληπτή μέσα από την καθημερινή τριβή με αυτό, αλλά και όπως αυτή έγινε αντιληπτή μέσα από την αίσθηση ότι διανύουμε τις τελευταίες στιγμές μέσα σε ένα θεσμό που αποτελούσε για μας μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα τα τελευταία 12 χρόνια.

Μια  φωτογραφία   είναι  μια ανάμνηση. Και σαν ανάμνηση μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα σε ένα κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται. Μέσα σε ένα κόσμο που το παρόν είναι τόσο μοναδικό και γι’ αυτό το λόγο τόσο ευάλωτο στη λήθη. Η ιδιαιτερότητα μιας φωτογραφίας να παγώνει το χρόνο και την κίνηση, είναι και η μαγεία της. Μία μαγεία ταπεινή που δεν ισχυρίζεται πως μπορεί να καταργήσει το χρόνο, δεν καταργεί την κίνηση. Μια φωτογραφία παγώνει το χρόνο για χάρη της κίνησης.

Μια φωτογραφία συλλαμβάνεται πρωτίστως με το μάτι. Επομένως αυτό που μετράει είναι o τρόπος που  βλέπουμε. Αλλά όπως τόνιζε ο Bresson οι άνθρωποι δε βλέπουν. Χρησιμοποιούν τα μάτια περισσότερο για να αναγνωρίσουν τι κρύβεται πίσω από την μορφή. Χρησιμοποιούν περισσότερο την όραση για να μπορούν να εξηγήσουν τον κόσμο. Όχι για την ίδια την απλή χαρά του να βλέπουν. Για τον Brandt αυτή η χαρά μπορεί να οδηγήσει στην ουσία των πραγμάτων. Η ικανότητα τού να βλέπει κανείς τον κόσμο σαν κάτι το καινούργιο, το περίεργο, βρίσκεται κρυμμένη στο βάθος τής ψυχής όλων των ανθρώπων. Βρίσκεται εκεί, ακόμα κι αν δεν εκδηλώνεται παρά σαν μια αόριστη επιθυμία, μια ανικανοποίητη όρεξη που αδυνατεί να βρει την τροφή της… Πιστεύω, έλεγε, ότι αυτό είναι που κάνει τούς ανθρώπους να θέλουν πάντα τόσο πολύ να κοιτάνε φωτογραφίες. Συνειδητά νομίζουν ότι αυτό που ζητάνε είναι να πληροφορηθούν. Αλλά το πράγμα, νομίζω, πάει πολύ πιο βαθιά: μέσα από τις φωτογραφίες ξαναβρίσκουν την αίσθηση τής απορίας και του θαυμασμού”.

Για τον καθένα μας, έλεγε ο Bresson από το μάτι ξεκινά ένας κόσμος που διευρύνεται μέχρι το άπειρο. Χώρος υπαρκτός που μας χτυπάει με λιγότερη ή περισσότερη ένταση και που πρόκειται αμέσως να εγκλωβιστεί μέσα στη μνήμη μας και εκεί να τροποποιηθεί. Όσο ζούμε ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας την ίδια ώρα που ανακαλύπτουμε τον εξωτερικό κόσμο. Μια ισορροπία πρέπει να επιτυγχάνεται ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους, οι οποίοι σε μόνιμο διάλογο δεν σχηματίζουν παρά έναν που αυτόν και πρέπει να εκφράσουμε….

Αυτή η ιδιότυπη σχέση εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου που αποκαλύπτεται μέσα από μία φωτογραφία, κάνει τα πράγματα που φωτογραφίζονται να μην είναι αυτά καθ’ εαυτά τα πράγματα, αλλά κάτι άλλο. Όπως η ποίηση δανείζεται τις λέξεις από μία γλώσσα για να πλάσει ένα εντελώς ξεχωριστό από τις λέξεις νόημα έτσι και η φωτογραφία, δανείζεται τις οπτικές ιδιότητες των πραγμάτων ενός υπάρχοντος κόσμου για να πλάσει το δικό της νόημα. Το ειδικό βάρος που κάποια στοιχεία, ενδεχομένως αδιάφορα πρωτογενώς, προσλαμβάνουν, μέσα από τον τρόπο που φωτογραφίζονται, καθιστούν την φωτογραφία ένα «κλειστό σύστημα» που λειτουργεί πια από μόνο του, δηλ. ένα δημιούργημα με δικό του περιεχόμενο. Ακόμα και κάτι πολύ μικρό, μια χειρονομία, ένα βλέμμα, όταν φωτογραφίζονται μπορούν να γίνουν το επίκεντρο μιας νέας πραγματικότητας, αυτή της φωτογραφίας, δημιουργούν άλλες, πλασματικές εντάσεις, απορίες, κενά. 

Η φωτογραφία δεν αποτελεί, όπως κακώς πιστεύεται, τον καθρέπτη τού κόσμου. Αυτή η αντίληψη, ότι αποτελεί μία αντικειμενική απεικόνιση ενός αντικειμενικού κόσμου, έχει τις ρίζες της περισσότερο στη χρήση της φωτογραφίας ως ντοκουμέντο για τους σκοπούς της πολιτικής ή της στρατιωτικής προπαγάνδας. Κατά πόσο όμως είναι η φωτογραφία «πιστή αντιγραφή» της πραγματοικότητας; Σύµφωνα µε τον Berger, η φωτογραφία όπως και η εικόνα ενσωµατώνει τον τρόπο που βλέπουμε. Κάθε φορά που κοιτούµε µια φωτογραφία συνειδητοποιούµε ότι ο φωτογράφος έχει επιλέξει αυτό το θέµα από µια απειρία άλλων θεµάτων. Παρ’ όλα αυτά ακόµη και όταν µια φωτογραφία ενσωµατώνει τον τρόπο του να βλέπεις, η αντίληψη ή η αποτίµηση της  εξαρτάται από τον δικό µας τρόπο να βλέπουµε.

Το ερώτηµα για τον Berger είναι ποιο το περιεχόµενο του  φωτογραφικού µηνύµατος και τι τελικά µεταδίδει µια φωτογραφία.  Από τη µια ο φωτογράφος επανεγγράφει τον κόσµο όπως τον βλέπει ανάλογα µε την οπτική λογική που έχει υιοθετήσει και από την άλλη ο αναγνώστης καταφεύγει σε συγκεκριµένα συστήµατα ανάγνωσης τα οποία αποτελούν τους κανόνες αναπαραγωγής που επικρατούν στην κοινή φωτογραφία. Στο δοκίµιό του “Encoding/Decoding”, ο Stuart Hall εξετάζει τη συµµετοχή του αναγνώστη στην παραγωγή του νοήµατος. Συγκεκριµένα, σχολιάζει τον τρόπο που οι εικόνες «κωδικοποιούνται» από τον παραγωγό και έπειτα «αποκωδικοποιούνται» από τον θεατή.

Σ’ αυτή τη διαδικασία η  µετάθεση νοήµατος λειτουργεί µόνο στην περίπτωση που υπάρχουν συµβατά συστήµατα σηµείων και συµβόλων που ο κωδικοποιητής και ο αποκωδικοποιητής χρησιµοποιούν στην πολιτισµική ζωή τους

Στον χώρο του σχολείου, τα πράγματα που συνθέτουν τη σχολική πραγματικότητα έχουν μία πολυσημία ανάλογη του νοήματος που ο καθένας από εμάς που εμπλεκόμαστε σε αυτό το χώρο, τους αποδίδει. Τα κτίρια, οι τάξεις, η αυλή, τα θρανία, οι σκάλες, οι βρύσες, τα παγκάκια, ο ρόλος και οι χρήσεις τους, η μορφή και το χρώμα τους αποτελούν μέρος αυτού του  οποίου  ονομάζεται  δυναμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται η σχολική ζωή. Από τη στιγμή που και εμείς για τη φωτογραφική μας απόπειρα αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το χώρο όλα αυτά τα στοιχεία που τον αποτελούν, συνθέτουν και το δυναμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο παράγεται το νόημα των φωτογραφιών που τραβήξαμε. Ένα πλαίσιο που παρουσιάζεται από την οπτική των μαθητών, έχει όμως αποδέκτες όλους όσοι  συνυπάρχουμε σε αυτό το χώρο.

Το σχολείο ως ένας χώρος συναναστροφής αλλά και συγκεκριμένων αξιών, έχει διαμορφώσει σε όλους μας μία αυτόματη ανάγνωση του περιβάλλοντός του. Σε κάθε γωνιά του σχολείου, σε κάθε άτομο υπάρχει ένα σύνολο αναγνωρίσιμων σημείων που κάνουν δυνατή την επικοινωνία και κατά προέκταση την «επιβίωση» μέσα σε αυτό. Αυτή η αυτόματη ανάγνωση καθιστά πολλές φορές ατροφική την ικανότητά να βλέπουμε όλα όσα διαδραματίζονται και υπάρχουν σε αυτό  το χώρο. Αυτήν την ικανότητα θελήσαμε να αναδημιουργήσουμε μέσα από την φωτογράφηση. Η αφύπνιση που απαιτεί η «σύλληψη» ενός φωτογραφικού γεγονότος, αποτελεί ταυτόχρονα και το στοιχείο που έπρεπε να απεγκλωβίσουμε από τη συνήθεια. Για το λόγο αυτό επιστρατεύσαμε την συνειδητοποίηση της επερχόμενης αλλαγής που θα σηματοδοτήσει το τΑέλος του σχολείου. Η αίσθηση της αποδέσμευσης από το συγκεκριμένο σύστημα αξιών, αποτέλεσε το σημείο αφετηρίας προκειμένου να μπορέσουμε να δούμε το σχολείο σαν ένα στοιχείο της καθημερινότητάς μας που πρόκειται να αλλάξει. Και έτσι το προσεγγίσαμε περισσότερο ως ανάμνηση, μία ανάμνηση που θέλουμε να κρατήσουμε…

Οι φωτογραφίες που τραβήξαμε αποτελούν το άρωμα αυτής της ανάμνησης, το χρώμα που εντέλει θα αφήσει ως αποτύπωμα στη ζωή μας, αλλά και την αίσθηση που η επερχόμενη αποδέσμευση από το σχολείο αφήνει στους μαθητές. Είναι το αποτέλεσμα αυτού που ο Bresson χαρακτήρισε ως την αποφασιστική στιγμή.

Πρωτίστως θελήσαμε να δημιουργήσουμε μία ανάμνηση...

… αναπόφευκτα αυτήν την ανάμνηση τη στοιχειώνουν και κάποια νοήματα… αυτά που η ίδια η σχολική ζωή εμφύσησε εντέλει μέσα στο κεφάλι μας… καλά ή κακά, αποδεκτά ή όχι, μια φωτογραφία μπορεί να αποκαλύψει και πράγματα που ίσως ποτέ να μην τολμήσαμε να πούμε ή ποτέ να μην αντιληφθήκαμε…

Κοκκινάκης Κων/νος